Płynne zasady ruchu, czyli jak przeżyć na rowerze (niekoniecznie w Polsce).

W poprzednich wpisach pisaliśmy już o tym, jak przewieźć rowery, albo jakie dziwnostki mogą się Wam przydarzyć podczas zwiedzania świata na siodełku. http://na-miejsce-skarpetek.blogspot.de/2015/04/5-rzeczy-ktore-moga-wam-sie-przydarzyc.htmlDzisiaj chcemy opowiedzieć o tym, jak poruszać się rowerem w krajach o odmiennym podejściu do zasad ruchu drogowego. Jeśli myślicie, że mam na myśli inne znaki, zasady wieszania zielonych strzałek, ewentualnie lewostronny ruch, to się mylicie. Będzie mowa jak przetrwać w sytuacji, gdy czerwone światło jest jedynie sugestią, jazda pod prąd normą, a do sześciomiejscowego Minivana wchodzi 30 osób.

Brzmi jak koszmar? Hmmm… raczej codzienność, jeśli odwiedzacie Kambodżę. Przy pierwszym kontakcie z lokalną anarchią na drodze człowiek blednie na samą myśl o przejściu przez ulicę, a co dopiero mówić o próbie jechania rowerem. Przy czym ja naprawdę nie żartuję. Zasady ruchu drogowego, takie jak kierunek jazdy, światła, pojazd z prawej ma pierwszeństwo itede są traktowane kompletnie bez respektu. Pod okiem policji, żeby nie było.

 

Jak (prze)żyć w takich okolicznościach przyrody?

Po pierwsze, zapomnij o wszystkim, czego nauczyłeś się w domu. Jedyna zasada, jakiej warto się trzymać to zasada ograniczonego zaufania. Nazwijmy ją „ulicznym prawem Murphy’ego” – jeśli inny uczestnik ruchu może zrobić coś dziwnego, to na pewno to zrobi.

Po drugie, patrz przede wszystkim przed siebie. Nie do tyłu, nie na pas obok, aby komuś nie zajechać drogi. Przed siebie. Jeśli istnieją jakieś zasady w tej anarchii ulicznej, to dokładnie ta jedna – każdy reaguje i uważa na to, co ma przed sobą, jednocześnie ignorując wszystko za sobą. No, prawie wszystko – raz na czas, przy większym manewrze (skręt w lewo) warto się jednak rozejrzeć.

Po trzecie, nigdy, przenigdy nie staraj się używać swoich Dobrych Praktyk wytrenowanych na europejskich drogach. Tak, mam na myśli nawet polskie drogi, które w porównaniu z Phnom Penh, Kairem czy Istambułem to istny i czysta praworządność. Nie staraj się nauczyć miejscowych, jak się powinno jeździć. Oni mają swoje zasady, dostosowane do ich kraju, które tu sprawdzają się po prostu lepiej a nasza edukacyjna krucjata skończy się jedynie tym, że sami stworzymy zagrożenie na drodze.

Po czwarte, patrz i ucz się. Obserwuj, jak jeżdżą miejscowi, by wyłapać smaczki, które w danym mieście/wiosce/kraju obowiązują, a potem stosuj się do nich. Czyli na przykład, jadąc motocyklem pod prąd, nie zapomnij włączyć lewego kierunkowskazu i trzymaj się maksymalnie lewej strony drogi.

Po piąte, nie planuj, że przejedziesz dziennie rowerem tyle, co po „swoich” ścieżkach. Wierz nam – nie przejedziesz. Naszą złotą zasadą jest ilość kilometrów pokonywana przez nas danym rowerem w Europie dzielona przez dwa. A i tak można już po paru kilometrach natknąć się na imprezę na stacji benzynowej i plan bierze w łeb…

I po szóste, najważniejsze – nie bój się! Weterani kambodżańskich dróg rozpoznają natychmiast, że ty to jakieś dziwne zjawisko na drodze. Postarają się więc, w miarę możliwości, ułatwić i umożliwić ci przejazd.